நவீன தேவதை கதைகள் சில - பகுதி 1 - Modern Fairy Tales

பதாகை இதழில் வெளிவந்தது -http://padhaakai.com/2015/02/15/modern-fairy-tales/

---------------------------------------

அரக்கர்களை/ சூனியக்காரிகளை அழித்த பின்னர், நாயகன் இளவரசியை மணம் முடித்து இருவரும் “happily lived ever after” என்பது தேவதைக் கதைகளில் (பெரும்பாலான கதைகளில்கூட) முடிவாக உள்ளது. ஆனால் திரை விழுந்தபின், முப்பது நாள் மோகம் கடந்த பின் அவர்களின் அன்றாட வாழ்க்கை தொடர்ந்து அப்படியே மகிழ்ச்சிகரமாக இருந்திருக்கும் என்று சொல்ல முடியுமா?

“..for listen I have suffered a lifetime of his doggy stink..” என்று அழகிய இளவரசனாக மாறாத ‘beast’ஐ பற்றி அழகி (beauty) குறை சொல்வதாக ராபர்ட் கூவர் (Robert Coover) , பிரபல தேவதைக் கதையை மாற்றி யோசிக்கிறார். (பதாகையில் வந்த ‘தவளை இளவரசன்‘ கவிதையில், இளவரசன் என்றால் அழகனாகத்தான் இருக்க வேண்டுமா என்ன என்று சுரேஷ் யோசிப்பது நினைவுக்கு வருகிறது)

அழகி குறைபட்டுக்கொள்ளும் பகுதி வரும் கூவரின் “The Door: A Prologue of Sorts’ கதை, ஒரு குறிப்பிட்ட கதையை குவிமையமாகக் கொள்ளாமல், ‘Red Riding Hood’, “Jack and the beanstalk”, “Beauty and the beast” தேவதைக் கதைகளை கலைத்துப் போட்டு, ஒன்றாகக் கலந்து குலுக்கி எடுக்கும்போது வரும் புதிய காட்சிகளைக் காட்டும் பின்நவீனத்துவ சேட்டைகள் நிறைந்ததாக உள்ளது. இதில் ‘Red Riding Hood’ பாட்டியும், மிருகத்தை மணந்த அழகியும் ஒருவரே. “…only my Beast never became a prince..” என்று அவர் தன் பேத்தியிடம் புலம்புகிறார். ஜாக்கும் (Jack) அவன் கொன்ற ராட்சசனும் ஒருவரே என்று எண்ணும்படி கதை உள்ளது, மேலும் அவன் ‘Red Riding Hood’ன் தந்தையுமாக இருக்கிறான். இதன்படி மிருகத்தை மணந்த அழகியின் மகன் என்பதால், அவன் ராட்சதனாகவும் இருப்பது சாத்தியம்தான் அல்லவா?

ராட்சதர்கள், மந்திரக் குள்ளர்கள் (dwarf) குட்டிச்சாத்தான்கள் (elves) , சூனியக்காரிகள், தேவதைகள் வாழும், பல அதிசயங்கள் நிறைந்த அளவுக்கு ஆபத்துக்களும் நிறைந்துள்ள சிறு காடுகள் (woods) தேவதைக் கதைகளின் ஒரு முக்கிய அம்சம். தங்களை சோதனைக்கு உள்ளாக்கும் சூழ்நிலைகளையும், அதிலிருந்து மீளும் வழிகளையும் இந்தச் சிறு காடுகளிலேயே தேவதைக் கதைகளின் முக்கியப் பாத்திரங்கள் கண்டடைகிறார்கள்.

சிறு காடு களமாக உள்ள “Hansel and Gretel” கதையை அடித்தளமாகக் கொண்டுள்ள கூவரின் “The Gingerbread House” கதை, அந்த தேவதைக் கதையை முழுமையாக திருப்பி/ திருத்திச் சொல்லாமல், இரு குழந்தைகளும், தந்தையோடு, சிறு காட்டுக்குள் (woods) பயணிப்பதை மட்டும் விவரிக்கிறது. அவர்களின் பயணத்தின் காட்சிகளோடு, சூனியக்காரி, அவளின் வீடு இவற்றின் காட்சிகளும் கலந்து வர, குழந்தைகள் அவளிடம் மாட்டப் போகிறார்களே என்ற அச்சத்தை உருவாக்குகிறது.

“There is, in the forest, even now, a sunny place, with mintdrop trees and cotton candy bushes, an air as fresh and heady as lemonade. Rivulets of honey flow over gumdrop pebbles, and lollypops grow wild as daisies. This is the place of the gingerbread house.”

என்று சிறுவர்களை மட்டுமின்றி பெரியவர்களையும் வசீகரிக்கக் கூடிய, பார்த்தாலே நாவில் எச்சில் ஊறவைக்கக் கூடிய வீட்டை விவரித்து அதை “Children come here, but, they say, none leave” என்ற அச்சுறுத்தலோடு முடிக்கிறார். தன் வழியில் பறந்து செல்லும் புறாவைப் பிடித்து அதன் இதயத்தைப் பிட்டு எடுத்து கொக்கரிக்கும் சூனியக்காரியின் செயல் பயங்கரமாக இருந்தாலும், “The burnished heart of the dove glitters like a ruby, a polished cherry, a brilliant heart-shaped bloodstone. It beats still. A soft radiant pulsing” என்று காட்சியளிக்கும் இதயத்தை விட்டு நம்மால் கண்களை அகற்ற முடியவில்லை. எனவே அந்த இதயத்தைக் காட்டி சிறுவனை மட்டுமல்ல அவன் தந்தையையும் சூனியக்காரி தன் பின்னால் வரச் செய்வதை புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

ஆந்தைகள் கூப்பாடு போடும், வவ்வால்கள் வசிக்கும் மரத்தினடியில் தனியே விடப்பட்ட குழந்தைகள் இரவைக் கழிக்கிறார்கள். அடுத்த நாள் காட்டுக்குள் இன்னும் உட்சென்று ‘Gingerbread’ வீட்டை அடைந்து,

“They sample the gingerbread weatherboarding with its caramel coating, lick at the meringue on the windowsills,…. the boy climbs upp on the chocolate roof to break off a peppermint-stick chimney, comes sliding down into a rainbarrel full of vanilla pudding….”

என்று அவர்கள் உண்டு களிப்பது ஜார்ஜே அமாடோவின் (Jorge Amado) ‘Dona Flor and Her Two Husbands’ நாவலில் வரும் உணவுப் பொருட்களின் விவரணையைப் போல் குதூகலப்படுத்தினாலும், குழந்தைகள் வீட்டிற்குள் நுழையப் போகும்போது “Oh, what a thing is that door! Shining like a ruby, like hard cherry candy, and pulsing softly radiantly. Yes, marvelous, delicious, insuperable!, but beyond: what is that sound of black rags flapping?” என்று இந்தக் கதை முடிவுக்கு வருகையில், குழந்தைகளை உண்ண , நாக்கைச் சப்புக் கொட்டிக்கொண்டு காத்திருக்கும் சூனியக்காரியின் நினைவு வந்து நம் குதூகலத்தைக் குலைக்கிறது. குழந்தைகள் என்ன ஆவார்களோ, கூவர் வேறு கதையை இங்கே முடித்து விட்டார்!!

கூவரின் எழுத்து உருவாக்கும், அச்சமூட்டும் அதே நேரம் கண்ணை விலக்க முடியாதபடி ஈர்க்கும் காட்சி பிம்பங்களும், என்னவென்று முழுதாகத் தெரியாவிட்டாலும் ஆபத்து காத்திருக்கிறது என்ற உள்ளுணர்வுடன் பயணிக்கும் குழந்தைகள், மனைவியின் உத்தரவை மீற முடியாத, அதே நேரம் பிள்ளைகளின்மீது பாசம் கொண்ட தந்தையின் மனநிலை, குழந்தைகளின் வரவை ஆவலுடன் எதிர்நோக்கிக் காத்திருக்கும் சூனியக்காரி, அவளுடனான குழந்தைகளின் சந்திப்பைப் பற்றிய (வாசகனுக்குள் ஏற்படும்) பயம் கலந்த எதிர்பார்ப்பு இவையே இந்தக் கதையின் சிறப்பம்சம்.

ஏ.எஸ் பயட்டின் (A.S Byatt) ‘Possession’ நாவலில், ஒரு முக்கிய பாத்திரம் எழுதும் தேவதைக் கதைகளை வாசகனும் படிக்கிறான். க்ரிம் சகோதரர்களால் (Brothers Grimm) சேகரிக்கப்பட்ட “The Glass Coffin” என்ற தேவதைக் கதையை தன் பாணியில் (intertextual தன்மையுடன்) பயட்/ நாவலின் பாத்திரம் எழுதுகிறார். மூலக் கதையில் சிற்சில மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டுள்ள இந்தக் கதையின் முடிவுதான் வாசகனை யோசிக்க வைக்கும்.

நாயகனான தையல்காரன், மந்திரவாதியைக் கொன்று கண்ணாடி கல்லறைக்குள் உள்ள இளவரசியைக் காப்பற்றி, அவள் நாட்டை மீட்டு அவளை மணமும் முடிக்கிறான். இதுவரை எல்லாம் தேவதைக் கதைகளின் வழமைப்படி நடக்கின்றன, ஆனால் மணம் முடித்தபின், இளவரசி தன் சகோதரனுடன் எப்போதும் வேட்டையில் ஈடுபட்டிருக்க, நம் நாயகன் அவர்களுடன் கலந்து கொள்ளாமல் தன் தையல் வேலையில் மூழ்கி இருக்கிறான். இந்தக் கதையின் ஆரம்பத்தையும், இளவரசி, நான் மணம் முடிக்காமல் எப்போதும் என் சகோதரனுடன் இருக்க விரும்புகிறேன், என்று சொல்வதையும் இத்துடன் இணைத்து நோக்கினால் வாசகனுக்குத் தோன்றுவது என்ன? இங்குதான் பயட் வாசகன் மனதில் ஒரு சந்தேகத்தை விதைத்து கதைக்கு இன்னொரு பரிமாணத்தைத் தருகிறார்.

ஆஞ்செலா கார்டரின் (Angela Carter) ‘The Bloody Chamber’ சிறுகதைத் தொகுதி, மாற்றியெழுதப்பட்ட பல தேவதைக் கதைகளைக் கொண்டது, அதைத் தனிப் பதிவாக பார்க்கலாம். அவரின் முதல் சிறுகதைத் தொகுப்பான, ‘Fireworks: nine profane pieces’ல் நேரடியாக மாற்றி எழுதப்பட்ட தேவதைக் கதைகள் இல்லையென்றாலும், அந்தக் கதைகளின் கூறுகளோடு gothic தன்மையுடைய சில கதைகள் உள்ளன.

‘Penetrating to the heart of the forest’, அப்படிப்பட்ட ஒன்று. பல தலைமுறைகளாக வேறு யாருடனும் தொடர்பின்றி, காட்டில் தனித்து வசிக்கும் ஒரு குழுவை, தன் பயணத்தில் எத்தேச்சையாக கண்டு பிடிக்கும் தாயை இழந்த இரு குழந்தைகள் (ஆண்/ பெண்). மற்றும் தந்தை அவர்களுடனேயே தங்குகிறார்கள். பிள்ளைகள் எந்தக் கட்டுப்பாடுமின்றி வளர்கிறார்கள். காட்டின் மத்தியில் ஒரு மரம் உள்ளதென்றும், அதன் கனியை உண்ணக் கூடாது என்றும் அங்குள்ள அனைவரும் சொல்கிறார்கள். குழந்தைகளுக்கோ, காட்டிற்குள் இன்னும் ஊடுருவி அதன் மத்தியை அடைய வேண்டும் என்ற ஆசை, எனவே இருவரும் அதை நோக்கிய பயணத்தில் கிளம்புகிறார்கள். ஆப்பிள் மரம் போல் தோற்றமளிக்கும் மரத்தை அடைகிறார்கள். அதிலுள்ள அனைத்து பழங்களிலும் யாரோ(!!) கடித்து வைத்ததைப் போன்ற தடம் உள்ளது. அப்போது சகோதரியைப் பார்க்கும் சிறுவனுக்கு முதல் முதலாக அவள் உடல் பற்றிய உணர்வு ஏற்படுகிறது. பழத்தை உண்ணும் சிறுமி, அவனுக்கும் ஒரு பழத்தை அளிக்கிறாள். பிறகு “He took the apple; ate;and, after that, they kissed”. என்று இந்தக் கதை முடிகிறது. வனத்தின் மத்தியில் யாரும் நெருங்கக்கூடாத ஒரு மரம், புசிக்கக் கூடாத அதன் கனி, அந்தக் கனிகளில் முன்பு யாரோ கடித்ததைப் போன்ற தடம், குழந்தைகளின் புதியதை அறிதல் குறித்த விழைவு, அதை நோக்கிய பயணம், அதன் முடிவில் அவர்களிடையே உருவாகும் (விலக்கப்பட்ட) பாலியல் விழைவு அனைத்தும், அறிதலின் ஆர்வத்தால் வீழ்ச்சி அடைந்த ஆடம்/ ஈவ் கதையை நினைவூட்டுகிறது.

தன்னை மணம் முடிக்க நினைத்த தந்தையிடம் இருந்து தப்பும் இளவரசி , மாறுவேடத்தில் சில காலம் வாழ, வழக்கம் போல் ஓர் இளவரசன் அவளிடம் மையல் கொண்டு, மணம் முடித்து அனைவரும் சுகமாக வாழும் ‘Donkeyskin’ என்ற தேவதைக் கதையின், அதிகம் பேசப்படாத பகுதியை ஏமி பென்டரின் (Aimee Bender) ‘The Color Master’ சிறுகதை கற்பனை செய்கிறது. மூலக் கதையின்படி தன் தந்தையிடமிருந்து தப்ப, இளவரசி, வானம்/ நிலவின் வண்ணத்தில் இரு ஆடைகளையும் , சூரியனைப் போல பிரகாசமுள்ள மற்றொரு ஆடையையும் கேட்கிறாள். ஏமி அந்த ஆடைகளை தயார் செய்யும் நிறுவனத்தில் வேலை செய்யும் கதைசொல்லியின் பார்வையில், அந்த ஆடைகள் தயார் செய்யப்படுவதையும், ஆடைகளில் வண்ணங்களைக் கலப்பது பற்றிய நுணுக்கமான விவரணைகளும், வண்ணத்தை கச்சிதமாகக் கலக்கக்கூடிய ‘color master ‘உடனான அவருடைய உறவையும் பதிவு செய்கிறார். ‘color master’ அரசனின் முடிவை எதிர்த்து, அது நடக்காமலிருக்க, வண்ணங்களைக் கலக்கும்போது கோபத்தையும் கல, அப்போதுதான் இளவரசி தப்ப முடியும் என கதைசொல்லியிடம் கூறுகிறார். முதலில் வண்ணங்களைக் கலக்கும்போது கோபப்பட முடியாத கதைசொல்லி, ‘color master’ன் மறைவுக்குப் பிறகு, மூன்றாவது ஆடையில் வண்ணத்தைக் கலக்கும்போது, அவரை இழந்ததின் கோபத்தோடு செய்கிறார், அதுதான் இளவரசியை தப்ப வைத்ததா? ‘உணவில் அன்பைக் கலந்து உபசரிப்பது ‘ போன்ற சொற்றொடர்களுடன் இதை ஒப்பிட முடிவதோடு, ஒரு செயலைச் செய்யும்போது உள்ள மனநிலையும் அந்தச் செயலின் முடிவை நிர்ணயம் செய்கிறது என்ற நம்பிக்கையையும் இது சுட்டுகிறது.

ஏமி பென்டரின் ‘The Devouring’ கதையில், மானுடப் பெண்ணொருத்தி ராட்சதனை (ogre) மணக்கிறாள். அவர்களின் சோகம் நிறைந்த விசித்தர வாழ்வின் பக்கங்களை ஏமி காட்டுகிறார். அந்தப் பெண் நன்மை செய்ய என்று புரிந்த காரியத்தால், ராட்சதன் அவர்கள் குழந்தைகளையே புசித்து விடும் அவலம் நேர்கிறது. பள்ளியில் மாணவர்களால் கவனிக்கப்படாத பதின் பருவப் பெண்ணின் உணர்வுகள், ராட்சத-மானுடப் மண உறவில், இருவருக்குமிடையில் உள்ள வித்தியாசங்களைத் தாண்டி, அவர்களிடயே உள்ள அன்பு, பிள்ளைகளின் இறப்பால் – ஒருவரை ஒருவர் குற்றம் சொல்லாவிட்டாலும் – இருவரும் விலக ஆரம்பிப்பது, மனைவி சில நாட்கள் தனியே வாழ முடிவு செய்வது என வரும் நிகழ்வுகள், நவீன வாழ்வில் ஒரு தம்பதியர் எதிர்கொள்ளக் கூடிய நிகழ்வுகளே (‘A Gate at the Stairs’ நாவலின் வரும்,ஒரு பெரும் இழப்பை சுமந்தலையும் தம்பதியர் நினைவுக்கு வருகிறார்கள்). ஆனால் இது மட்டுமே இந்தக் கதையல்ல.

பாதி சாப்பிட்டப்பின், மீண்டும் முழுதாகும் ‘கேக்’ ஒன்று அவர்களிடம் இருக்கிறது. தம்பதியர் பிரிந்து பிறகு இணைகிறார்கள். காலம் செல்கிறது, இருவரும் மரணிக்கிறார்கள். பறவைகள்/ மிருகங்களும் காலப்போக்கில் இறக்கின்றன. அனைத்தையும் உண்டு தீர்க்கும் காலத்தால், மந்திர கேக்கை ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. தம்பதியருக்குப் பிறகு பறவைகள் /மிருகங்கள் அந்த கேக்கை உண்ணுகின்றன. அது வேறு வேறு உருவம் கொள்கிறது, ஒளியாக மாறுகிறது. “The darkness, circling around the light, devouring the light. But the cake kept refilling, as we know. This is the spell of the cake. And the darkness, eating light, and again light, and again light, lifted. என்று முடியும் இந்தக் கதை, மாயம் (magic) என்பது எந்தக் காலத்திலும் தவிர்க்கப்பட/ ஒதுக்கப்பட முடியாத, எப்போதும் ஈர்த்துக்கொண்டே இருக்கும் ஒன்று என்று சொல்வதாகப் புரிந்து கொள்ளலாம் (மாய எதார்த்தம் எனப்படும் இலக்கியப் பாணிகளும், தேவதைக் கதைகளை மாற்றி/ புதிதாக எழுதும் இத்தகைய படைப்புகளும் இன்றும் வெளி வந்து கொண்டிருக்கின்றன அல்லவா).

தேவதை கதைகளுக்கான பொது அம்சங்களை கலைத்து போடும் இந்தக் கதைகள் ஒரு வகையில், அந்தக் கதைகளின் மூலத்தை நோக்கியே சொல்கின்றன என்றும் சொல்லலாம். க்ரிம் சகோதரர்கள் தாங்கள் முதல்முதலில் தொகுத்த தேவதைக் கதைகளை, அடுத்தடுத்த பதிப்புக்களில் குழந்தைகளுக்கு ஏற்றவாறு மாற்றினார்கள் என்றும், அன்றைய சூழலுக்கு ஏற்றவாறு கிருத்துவக் கூறுகளை புகுத்தினார்கள் என்றும் ஆய்வாளர்கள் கூறுகிறார்கள். க்ரிம் சகோதரர்கள் தொகுத்தக் கதைகளின் முதல் பதிப்பு, முதல்முறையாக, Jack Zipes என்பவரால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு “The Original Folk and Fairy Tales of the Brothers Grimm: The Complete First Edition” என்ற பெயரில் சென்ற ஆண்டு வெளிவந்தது. (Snow Whiteஐ கொல்லத் துடிப்பவள் அவளைத் பெற்றத் தாயே, – மாற்றாந்தாய் அல்ல என்பது இந்த நூலில் நமக்கு கிடைக்கும் புதிய செய்திகளில் ஒன்று. பெற்ற தாயே, தன் மகளின் அழகின்மீது பொறமைக் கொள்வது, போட்டியாக எண்ணுவது என்பது நாம் இது வரை இந்தக் கதையை பார்த்த விதத்தை மாற்றுகிறது.)

பழங்கால அரபு இலக்கியத்திலிருந்து 18 தேவதைக் கதைகள் தொகுக்கப்பட்டு “Tales of the Marvellous and News of the Strange’ என்ற பெயரில் வெளிவந்த நூல் அதன் பாலியல் (erotic) கூறுகளுக்காக “..medieval Fifty Shades of Grey” என்றும் குறிப்பிடப்பட்டது . Fifty Shades of Grey எனும்போது குழந்தைகளை இந்த நூலுக்கான வாசகராக கொள்ள முடியுமா என்பது ஒரு புறம் இருக்க, தேவதைக் கதைகள் என்பவை, அதன் மூலவடிவத்தில், உண்மையில் குழந்தைகளுக்கானவையா என்றும் ஒரு கேள்வி எழுகிறது. ‘1001 அராபிய இரவுகள்’ மூலக் கதைகளில் உள்ள பாலியல் (erotic) கூறுகள் பற்றியும் பல கட்டுரைகள் வந்துள்ளன (அதன் ஆரம்பமே பாலியல் விதிமீறல்தான் அல்லவா?).

‘Little Red Riding Hood’ போன்ற வெளிப்பார்வைக்கு எளிய கதைகளாக தோற்றமளிப்பவை பற்றியும், அவற்றில் உட்பொதிந்துள்ள பாலியல் கூறுகள் பற்றியும் ஆய்வுகள் நடந்துள்ளதும் நினைவில் கொள்ளத்தக்கவை. Donkeyskin தேவதைக் கதையில் தந்தை தன் மகளை மணந்து கொள்ள – இறந்த தன் மனைவி தன்னைப் போன்ற அழகானப் பெண்ணையே அரசர் மறுமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொன்னதால் தான் அவர் தன் மகளை மணக்க முயல்கிறார் என்பதையும் – நினைப்பதும், இளவரசி தப்பித்து, இளவரசனை மணந்து, தந்தையும் வேறொரு பெண்ணை மணக்க , இறுதியில் அனைவரும் அனைவரும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தாலும், இந்தக் கதையை செலுத்தும் விசை, (தந்தையின் விபரீத ஆசை) சற்று யோசித்தால் கதையின் மாயங்களைத் தாண்டி துணுக்குறச் செய்யக் கூடியது, மனைவியைப் போன்றே அழகாக உள்ள மகளை அவர் மன முடிக்க எண்ணுவது உளவியல் ரீதியாக ஆராயத்தக்கது .

பதிவில் குறிப்பிடப்பட்ட கதைகள் வெளிவந்த நூல்கள்
The Gingerbread House, The Door: A Prologue of Sorts கதைகள் — Robert Coover – Pricksongs & Descants – சிறுகதை தொகுப்பு
The Color Master, The Devouring கதைகள் – Aimee Bender – The Color Master -சிறுகதை தொகுப்பு
Penetrating to the heart of the forest- Angela Carter – Fireworks: nine profane pieces சிறுகதை தொகுப்பு அல்லது Burning the Boats என்ற அவருடைய மொத்தக் கதைகளின் தொகுப்பு
The Glass Coffin – A.S. Byatt – Possession – நாவல்

(தொடரும்)